Zastosowanie wypełniaczy

Wypełniacze mają szeroki zakres zastosowań i mają duży wpływ na wydajność wypełnianych materiałów. Materiały kompozytowe składające się z wypełniaczy są szeroko stosowane. Główne zastosowania są następujące:
(1) Wypełniacze do gumy: Niezależnie od tego, czy chodzi o gumę naturalną czy syntetyczną, ilość wypełniaczy dodawanych do większości przetworzonych produktów gumowych stanowi 10~50% ich całkowitej masy. Rodzaje zastosowań obejmują niemal wszystkie rodzaje wypełniaczy, a główną metodą dodawania jest mieszanie. Różne dodatki i ilości dodatków są wybierane zgodnie z różnymi wymaganiami dla produktów gumowych, takimi jak zużycie, wydłużenie, twardość, wytrzymałość na rozciąganie, trwałe odkształcenie, wytrzymałość na rozdarcie i elastyczność, aby poprawić ich wydajność i ekonomiczność;
(2) Wypełniacze do tworzyw sztucznych: Wypełniacze do tworzyw sztucznych można podzielić na dwie kategorie: jedną są wypełniacze przyrostowe, a drugą wypełniacze wzmacniające. Pierwsze głównie obniżają koszty, ale dodanie wypełniaczy zmienia zależność temperaturową gęstości, twardości, modułu sprężystości i właściwości mechanicznych tworzyw termoplastycznych. Zastosowanie wypełniaczy wzmacniających, oprócz obniżania kosztów, głównie poprawia wytrzymałość i wydłużenie tworzyw sztucznych oraz odporność na uderzenia. Dlatego rozsądny wybór typów i ilości wypełniaczy przyrostowych i wypełniaczy wzmacniających oraz ich dopasowanie może przynieść podwójne efekty;
(3) Wypełniacze do produkcji papieru: Aby poprawić jakość papieru i obniżyć koszty w przemyśle papierniczym, do masy papierniczej należy dodać wypełniacze, które są zasadniczo nierozpuszczalne w wodzie, aby poprawić wydajność drukowania, elastyczność, wytrzymałość itp. papieru. Ilość dodatku wynosi 1~40%. Głównymi odmianami są węglan wapnia itp.;
(4) Wypełniacze do powłok: Wypełniacze odgrywają rolę szkieletu w powłokach, zwiększają grubość powłoki, obniżają koszt powłok i nadają powłokom pewne specjalne właściwości, takie jak odporność na korozję, trwałość i niska rozszerzalność objętościowa. Główne odmiany to węglan wapnia, mika, krzemionka, kaolin itp.