Wąsy siarczanu potasu

Nawóz potasowy jest najpopularniejszym nawozem dla nas. Czy wiesz, jakie są rodzaje nawozów? Chlorek potasu, azotan potasu, siarczan potasu, diwodorofosforan potasu i popiół drzewny to bardzo dobre nawozy potasowe. Siarczan potasu jest najczęściej stosowany w sadach. Jest rozpuszczalny w wodzie, ma wysoki wskaźnik wykorzystania i jest w umiarkowanej cenie. Może dodać koloru do rozwoju owoców i poprawić ich jakość.

Jeden akr sadu zużywa około 150 kilogramów rocznie. Można go zakopać, rozrzucić lub rozlać. Metoda stosowania jest elastyczna i wygodna. Dobrej jakości siarczan potasu można również stosować do opryskiwania dolistnego. Ma on oczywisty wpływ na rozszerzanie się i pękanie owoców, a także jest bardzo opłacalny. Należy jednak zwrócić uwagę na czas i stężenie stosowania. Siarczan potasu ma wiele zalet i powinien być stosowany naukowo.

Nadmierne lub częste stosowanie spowoduje również zakwaszenie gleby, co doprowadzi do zatrucia upraw manganem lub czernienia i gnicia korzeni. Dlatego długotrwałe stosowanie siarczanu potasu należy łączyć z niektórymi nawozami organicznymi, nawozami alkalicznymi, wapnem i innymi nawozami zakwaszającymi. Najlepiej jest stosować go rotacyjnie z innymi nawozami potasowymi, aby odżywianie było bardziej kompleksowe.

Przede wszystkim istnieją dwie główne kategorie nawozów potasowych, jedna to jednoelementowe nawozy potasowe, a druga to nawozy złożone zawierające potas. Typowe jednoelementowe nawozy potasowe obejmują chlorek potasu, siarczan potasu i krzemian potasu. Chlorek potasu: podzielony według pochodzenia, istnieją dwa typy: czerwony i biały; wygląd dzieli się na bloki, proszek i nieregularne granulki; zawartość tlenku potasu (wyrażona jako K2O%) wynosi na ogół 60% dla produktów importowanych i 57% lub 60% dla produktów krajowych. Siarczan potasu: na ogół białe krystaliczne cząstki lub proszek. Niektóre produkty są lekko zróżnicowane z powodu zanieczyszczeń. Krajowy siarczan potasu obejmuje te produkowane w Lop Nur lub na Tajwanie, zawierające na ogół 50% K2O, a te produkowane w Niemczech zawierają 54%. Krzemian potasu: ciemnoszary proszek, produkt uboczny przemysłu, zawartość można potwierdzić jedynie poprzez testowanie, na ogół K2O wynosi od 10% do 14% i jest zasadowy. Typowe nawozy złożone zawierające potas, zawartość potasu w nawozach złożonych trójskładnikowych można zobaczyć na opakowaniu: N-P2O5-K2O. Nawóz złożony dwuskładnikowy - azotan potasu: białe krystaliczne cząstki, rzadko spotykane na rynku. Po drugie, bardzo trudno jest odróżnić autentyczność nawozów potasowych i ostatecznie należy to rozwiązać poprzez testowanie. Prosta metoda identyfikacji nawozu potasowego przedstawiona tutaj jest jedynie jakościową metodą identyfikacji, która nie może zidentyfikować zawartości potasu i ma ograniczony wpływ. Jedną z nich jest metoda wypalania blachy żelaznej: umieszcza się kilka cząstek nawozu (dużych lub małych) na rozgrzanej do czerwoności blasze żelaznej i spala je. Te, które się nie topią, nie mają zapachu i odbijają się po podgrzaniu, można z grubsza zidentyfikować jako nawozy potasowe. Jeśli blacha żelazna jest przechylona tak, że cząstki nawozu są bezpośrednio palone w wysokiej temperaturze, pojawią się kolorowe płomienie. Złote i błyszczące płomienie to sód, a jasnożółte z lawendowymi płomieniami to potas. Istnieje również rodzaj sproszkowanego nawozu potasowego, który może być ceglastoczerwony, jasnoczerwony lub biały. Metodą identyfikacji jest również spalenie go na blasze żelaznej. Nawozy potasowe są nierozpuszczalne i bezwonne; podczas gdy nawozy fosforanowe są jasnoszare i chociaż są również nierozpuszczalne, mają zapach. Dodatkowe wyjaśnienie: Jeśli cząstki nawozu na blasze żelaznej topią się po wysokiej temperaturze i powstaje gęsty dym, te o zapachu amoniaku są nawozami azotowymi amonowymi, a te, które topią się tylko bez zapachu amoniaku, mogą być azotanami; jeśli cząstki nawozu na blasze żelaznej nie topią się ani nie skaczą, ale mają kwaśny lub kostny zapach, mogą być nawozami fosforanowymi. Druga metoda polega na zanurzeniu nasyconego roztworu nawozu potasowego na pierścieniu drucianym, spaleniu go w płomieniu o wysokiej temperaturze i obserwacji koloru płomienia, ale trudno jest odróżnić kolory płomienia potasu i sodu. Jeśli jednak na rynku znajdziesz gorszej jakości nawozy potasowe, takie jak małe kawałki lub proszki skalenia potasowego, które nie zostały oczyszczone, możesz określić zawartość rozpuszczalnego potasu tylko poprzez analizę chemiczną. Sama metoda spalania może być tylko jakościowa, a nie ilościowa, to znaczy, że może ona jedynie odróżnić prawdziwe od fałszywych, ale nie lepsze od gorszych. Dlatego, gdy rolnicy zdecydują się kupić nawozy, powinni udać się do regularnych punktów sprzedaży, aby uniknąć oszustwa.

Siarczan potasu jest powszechną solą nieorganiczną o wzorze chemicznym K2SO4. Na jego rozpuszczalność wpływa wiele czynników, takich jak temperatura, ciśnienie i interakcje substancji rozpuszczonych.

Rozpuszczalność jest ściśle związana z temperaturą. Generalnie, wraz ze wzrostem temperatury, rozpuszczalność siarczanu potasu również wzrośnie. Według danych literaturowych, w temperaturze pokojowej (około 25) rozpuszczalność siarczanu potasu wynosi około 11,5 grama na 100 mililitrów wody. Gdy temperatura wzrasta do 100 stopni Celsjusza, rozpuszczalność wynosi około 110 gramów na 100 mililitrów wody. Można zauważyć, że rozpuszczalność siarczanu potasu w wysokiej temperaturze jest znacznie większa niż w temperaturze pokojowej.

Ponieważ siarczan potasu jest związkiem jonowym, rozkłada się na formy jonowe K+ i SO4-2 po rozpuszczeniu w wodzie. Ten proces dysocjacji jonów jest endotermiczny. Dlatego rozpuszczalność jest również związana z interakcjami substancji rozpuszczonych. Ze względu na tę cechę siarczan potasu może być stosowany jako środek do odmrażania lodu, pochłaniając ciepło w procesie łączenia się z lodem, obniżając temperaturę topnienia lodu i przyspieszając topnienie.

Właściwości rozpuszczalnika również wpływają na rozpuszczalność siarczanu potasu. Na przykład, jeśli woda amoniakalna jest używana jako rozpuszczalnik, siarczan potasu może reagować z wodą amoniakalną, tworząc siarczan amonu. Dlatego rozpuszczalność siarczanu potasu zależy również od składu rozpuszczalnika.

Rozpuszczalność siarczanu potasu jest najbardziej związana z temperaturą. Wraz ze wzrostem temperatury, rozpuszczalność również wzrośnie. Jednocześnie inne czynniki, takie jak właściwości rozpuszczalnika, również będą miały pewien wpływ na jego rozpuszczalność. Wysoka rozpuszczalność siarczanu potasu sprawia, że ​​jest on szeroko stosowany w wielu dziedzinach, takich jak rolnictwo, przemysł chemiczny itp.